Амиодарон (200 мг) (Amiodarone)

Амиодарон

Амиодарон

Дәрілік түрі, дозасы

Таблеткалар 200 мг

Жүрек-қантамыр жүйесі. Кардиологиялық препараттар. Аритмияға қарсы І және III класс препараттары. Аритмияға қарсы III класс препараттары. Амиодарон.

АТХ коды C01BD01

Амиодаронмен емдеуді тек стационарларда немесе кардиологтың бақылауымен амбулаториялық негізде жүргізуге болады.

- басқа дәрілік заттармен емдеуге келмейтін ауыр аритмияларды емдеу үшін немесе басқа дәрілік заттарды тағайындау мүмкін болмаған кезде;

- Вольф-Паркинсон-Уайт синдромымен байланысты тахиаритмиялар;

- жүрекшенің жыпылықтауында және дірілдеуінде, егер басқа дәрілік заттарды тағайындау мүмкін болмаған жағдайда;

- жүрекшелік, атриовентрикулярлы және қарыншалық тахикардияны қоса, пароксизмальді сипаттағы тахиаритмиялар, басқа дәрілік заттарды тағайындау мүмкін болмаған кезде қарыншалар фибрилляциясы.

Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі

- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорциясы бар адамдарға қолдануға болмайды (препарат құрамында лактоза бар);

- синустық брадикардия немесе синатриальді блокада. Өткізгіштіктің ауыр бұзылыстары бар пациенттерде (жоғары градациядағы AV-блокада, бифасцикулярлы немесе трифасцикулярлы блокада) амиодаронды жасанды ырғақ жүргізуші орнатылған жағдайда ғана қолдануға болады;

- қазіргі уақыттағы немесе анамнездегі қалқанша бездің дисфункциясы. Амиодаронды қабылдауды бастағанға дейін пациенттің тиреоидтік функциясын зерттеу керек;

-  йодқа  немесе амиодаронға немесе препарат құрамындағы қосымша заттардың кез келгеніне (200 мг амиодаронның 1 таблеткасының құрамында 75 мг йод бар) аса жоғары сезімталдық;

- QT аралығын ұзартатын және пароксизмальді тахикардия (оның ішінде «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияны) тудыратын дәрілік заттарды бір мезгілде қабылдау;

жүктілік және лактация кезеңі;

- 18 жасқа дейінгілер (тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған).

Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары

Препараттың құрамында лактоза болуына байланысты оны туа біткен галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза жеткіліксіздігі, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге қабылдау ұсынылмайды.

Амиодарон көздің, жүректің, өкпенің, бауырдың, қалқанша безінің, терінің және шеткері жүйке жүйесінің ауыр жағымсыз реакцияларын тудыруы мүмкін. Бұл реакциялар кейінге қалдырылуы және амиодарон қабылдау басталғаннан кейін ұзақ уақыт өткен соң пайда болуы мүмкін болғандықтан, пациенттің жағдайын мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек. Бұл жағымсыз әсерлердің бәрі дозаға тәуелді болып табылады және ең аз тиімді дозаларды пайдаланған кезде олардың қаупі өте аз.

Хирургиялық араласуларды жүргізу кезінде анестезиологқа препаратты қабылдау (хирургиялық араласудан кейін тікелей ересектерде жедел респираторлық дистресс-синдромның даму мүмкіндігі) туралы хабарлау керек.

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Фармакодинамикалық өзара әрекеттесу.

Қолдануға болмайтын біріктірілімдер

«Пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның даму қаупімен:

- Іа класты аритмияға қарсы дәрілік заттар (хинидин, гидроксихинидин, дизопирамид, прокаинамид), III сыныпты (дофетилид, ибутилид, бретилия тозилат, соталол);

- бепридил, винкамин, азолдар, дифеманил метилсульфаты, мизоластин, парентеральді қолданғанда - эритромицин пентамидин және ко-тримоксазол;

- нейролептик фенотиазиндер (хлорпромазин, тиоридазин, трифлуоперазин, флуфеназин, циамемазин, левомепромазин), бензамидтер (амисульприд, султоприд, сульпирид, тиаприд, вералиприд), бутирофенондар (дроперидол, галоперидол), сертиндол, пимозид;

- литий препараттары және трициклді антидепрессанттар (доксепин, мапротилин, амитриптилин), цисаприд;

- антигистаминдер: астемизол, терфенадин;

- фторхинолондар (оның ішінде моксифлоксацин);

- безгекке қарсы дәрілік заттар (хинин, хлорохин, мефлохин, галофантрин, лумефантрин).

QT аралығын ұзартатын дәрілік заттармен:

- макролидтер (спирамицин, кларитромицин) – бірге қолдану қажет болған жағдайда әрбір осындай пациент үшін пируэтті аритмияның пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалау және кейіннен оның жай-күйін мұқият мониторингтеу керек;

- фторхинолондар (моксифлоксацинді қоспағанда) пируэт аритмиясының даму қаупін арттырмай QTc аралығын ұзартуға қабілетті, дегенмен оларды бірге қолдануды шектеу керек.

Ұсынылмайтын біріктірілімдер: бета-адреноблокаторлар, баяу кальций өзекшелерінің блокаторлары (верапамил, дилтиазем) – автоматизмнің (айқын брадикардия) және өткізгіштіктің  бұзылу қаупі; ішек перистальтикасын стимуляциялайтын  іш жүргізетін дәрілік заттар –  іш жүргізетін дәрілік заттар туындататын гипокалиемия аясында «пируэт»  типті қарыншалық  тахикардияның даму қаупі.

Сақтықпен қолдануды талап ететін біріктірілімдер:

- гипокалиемияны туындататын диуретиктер, амфотерицин В (в/і), жүйелі глюкокортикостероидтар, тетракозактид – ырғақтың қарыншалық бұзылуының даму қаупі, оның ішінде «пируэт» типті қарыншалық тахикардия;

- прокаинамид – прокаинамидтің жағымсыз әсерінің даму қаупі (амиодарон прокаинамидтің және оның N- ацетилпрокаинамид метаболитінің плазмалық концентрациясын жоғарылатады);

- эсмолол-жиырылғыштықтың, автоматизмнің және өткізгіштіктің бұзылуы (симпатикалық жүйке жүйесінің компенсаторлық реакцияларын басу);

- ингаляциялық наркозға арналған дәрілік заттар – брадикардия даму қаупі (атропинді енгізуге резистентті), АҚ төмендеуі, өткізгіштіктің бұзылуы, жүректің лықсуы, жедел тыныс алу дистресс-синдромының төмендеуі, оның ішінде фатальді, оның дамуын ингаляциялық қоспада оттегінің жоғары концентрациясын пайдаланумен байланыстырады;

- орлистат амиодаронның және оның белсенді метаболитінің концентрациясын төмендетеді; клонидин, гуанфацин, холинэстераза тежегіштері (донепезил, галантамин, ривастигмин, такрин, амбеноний хлориді, пиридостигмин, неостигмин), пилокарпин – айқын брадикардия даму қаупі;

- радиоактивті йод-амиодарон (құрамында йод бар) радиоактивті йодтың сіңуін бұзуы мүмкін, ол қалқанша безді радиоизотопты зерттеудің нәтижесін бұрмалауы мүмкін;

Амиодаронның басқа дәрілік заттарға әсері.

Амиодарон және оның метаболиті дезметиламиодарон CYP1A1, CYP1A2, CYP3A4, CYP2C9, CYP2D6 цитохромның және P гликопротеин изоформаларын тежеп, олардың субстраттарының концентрацияларын жоғарылатады:

- жүрек  гликозидтері – автоматизмнің (айқын брадикардия) және AV өткізгіштіктің  (Р гликопротеин блокадасымен байланысты дигоксиннің концентрациясының жоғарылауы) бұзылуы;

- дабигатран –амиодаронды қабылдау аясында оның концентрациясы ұлғаюына байланысты қан кетудің даму қаупі жоғарылайды (P гликопротеин блокадасы). Дабигатранның дозасын оның медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулығына сәйкес түзету керек;

- тікелей әсер етпейтін антикоагулянттар (варфарин) - амиодарон CYP2C9 изоферментін тежеу есебінен варфарин концентрациясын (қан кетудің даму қаупін) арттырады;

- CYP3A4 изоферментінің қатысуымен метаболизденетін дәрілік заттар (циклоспорин, фентанил, лидокаин, такролимус, силденафил, мидазолам, триазолам, дигидроэрготамин, эрготамин, колхицин, статиндер, оның ішінде симвастатин) - амиодарон олардың концентрациясын арттырады (олардың уыттылығы дамуы және/немесе фармакодинамикалық әсерінің күшею қаупі);

- фенитоин, фосфенитоин – неврологиялық бұзылулардың даму қаупі (амиодарон CYP2C9 изоферментін тежеу есебінен фенитоин концентрациясын арттырады);

- флекаинид-амиодарон оның концентрациясын арттырады (CYP2D6 изоферментін тежеу есебінен), бұл ретте флекаинид дозасын амиодарон қабылдау аясында 50% - ға азайту керек. Бұл жағдайда пациенттің жай-күйіне мұқият мониторинг жүргізу және қажет болған жағдайда флекаинидтің плазмалық концентрациясына мониторинг жүргізу қажет;

- циметидин, грейпфрут шырыны амиодаронның метаболизмін баяулатады және оның плазмалық концентрациясын арттырады;

- рифампицин мен шілтер жапырақты шайқурай препараттары (CYP3A4 изоферментінің күшті индукторлары) амиодаронның плазмадағы концентрациясын төмендетеді; АИТВ протеаза тежегіштері (CYP3A4 изоферментінің тежегіші) амиодаронның плазмалық концентрациясын жоғарылатуы мүмкін;

- клопидогрел-оның плазмалық концентрациясының төмендеуі мүмкін;

- декстрометорфан (CYP3A4 және CYP2D6 изоферменттерінің субстраты) – оның концентрациясының жоғарылауы мүмкін (амиодарон CYP2D6 изоферментін тежейді).

Арнайы ескертулер

Препараттың құрамында лактоза болуына байланысты оны туа біткен галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза жеткіліксіздігі, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге қабылдау ұсынылмайды.

Амиодарон көздің, жүректің, өкпенің, бауырдың, қалқанша безінің, терінің және шеткері жүйке жүйесінің ауыр жағымсыз реакцияларын тудыруы мүмкін. Бұл реакциялар кейінге қалдырылуы және амиодарон қабылдау басталғаннан кейін ұзақ уақыт өткен соң пайда болуы мүмкін болғандықтан, пациенттің жағдайын мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек. Бұл жағымсыз әсерлердің бәрі дозаға тәуелді  болып табылады және ең аз тиімді дозаларды пайдаланған кезде олардың қаупі өте аз.

Хирургиялық араласуларды жүргізу кезінде анестезиологқа препаратты қабылдау (хирургиялық араласудан кейін тікелей ересектерде жедел респираторлық дистресс-синдромның даму мүмкіндігі) туралы хабарлау керек.

Жүрек тарапынан бұзылулар.

Амиодаронның өте жоғары дозалары ауыр брадикардияның дамуына, идиовентрикулярлы ырғақтың пайда болуына дейін жететін өткізгіштіктің бұзылуына әкелуі мүмкін (әсіресе егде пациенттерде және жүрек гликозидтерін қабылдайтын адамдарда) Мұндай жағдайларда амиодарон қолдануды тоқтату керек. Егер қажет болса асқынуларды қалыпқа келтіру үшін β-адерномиметиктерді немесе глюкагонды пайдалану керек. Амиодарон өте баяу шығарылатындықтан, егер брадикардия симптомдары айқын білініп және пациенттің жай-күйі ауыр болса, жасанды ырғақ жүргізгішті уақытша тоқтата тұру мүмкіндігін қарастыру керек.

Амиодаронды жүрек жеткіліксіздігінің жасырын немесе манифестік түрлері бар пациенттерге пероральді қабылдауға болады, бірақ мұндай пациенттерде препаратты қабылдау кезінде ерекше сақтық қажет, өйткені жүрек жеткіліксіздігінің ауырлығы күшейіп кетуі мүмкін. Бұл жағдайда амиодарон қабылдауды тоқтату және жүрек жеткіліксіздігіне тиісті ем жүргізу қажет.

Амиодаронның фармакологиялық әсері ЭКГ өзгерістерімен ұштасады: QT ұзаруы (реполяризация кезеңінің ұлғаюымен байланысты), U толқынның пайда болу мүмкіндігі және T тісшенің деформациясы. Бұл өзгерістер амиодаронның уытты әсерін білдірмейді және оның көрінісі болып табылмайды.

Егде пациенттерде жүректің жиырылу жиілігі  едәуір төмендеуі мүмкін.

Пациентте II-III дәрежедегі AV-блокада, синоатриальді блокада немесе бифасцикулярлы блокада пайда болған жағдайда амиодаронмен емдеуді тоқтату керек.

Амиодаронның проаритмогендік потенциалы төмен. Оны қабылдау аясында жаңа аритмиялардың пайда болуы немесе бұрыннан бар аритмияның күшею жағдайлары туралы хабарланған, оның ішінде өлімге әкеліп соққаны бар. Пациентте аритмия ағымы нашарлаған жағдайда, мұны орындау қиын екеніне қарамастан,  амиодаронның тиімсіздігін оның проаритмогендік әсерінен немесе аурудың табиғи үдеуінен дифференциялауға тырысу керек. Әдетте, проаритмогендік әсер QT аралығының ұзаруына әкелетін факторлар аясында (дәрілік өзара әрекеттесу және/немесе  электролиттік бұзылыстар сияқты) пайда болады. Амиодаронның QT аралығын ұзарту қабілетіне қарамастан, torsade de pointes типі бойынша аритмияның даму қаупі оны қабылдаған кезде жоғары емес.

Емді бастар алдында ЭКГ жүргізу, плазмадағы электролиттер (калий) концентрациясын бағалау қажет. Емдеу кезінде мезгіл-мезгіл ЭКГ мониторингін жүргізу керек.

Амиодарон имплантацияланған жасанды кардиовертер немесе ырғақ жүргізгіш үшін дефибрилляция шегін және пейсмекерлік белсенділікті жоғарылатуы мүмкін, бұл медициналық бұйымның аталған түрінің тиімділігіне теріс әсер етуі мүмкін. Амиодаронмен емді бастағаннан кейін медициналық құрылғылардың аталған түрлерінің дұрыс жұмыс істеуін әдеттегідей тестілеу керек.

Ауыр брадикардия.

Амиодаронды софосбувирмен, даклатасвир, симепревир немесе ледипасвир сияқты С вирустық гепатитін (HCV) емдеу үшін тікелей әсер ететін өзге де вирусқа қарсы препараттармен бірге қолданған жағдайда өмірге қауіп төндіретін ауыр брадикардия дамуы мүмкін. Амиодаронды бұл дәрілік заттармен біріктіру ұсынылмайды.

Егер амиодаронды аталған дәрілік заттармен бір мезгілде қолдануға тура келсе, пациенттің жай-күйін, әсіресе софосбувирдің және вирусқа қарсы тікелей әсер ететін басқа дәрілердің біріктірілімімен емдеуді бастаған сәтте мұқият мониторингтеу керек. Брадиаритмияның даму қаупі жоғары пациенттер амиодарон аясында софосбувирдің және вирусқа қарсы дәрілердің біріктірілімімен емді бастағаннан кейін 48 сағат бойы профильді стационар жағдайында медициналық бақылауда болуы тиіс.

С гепатитін емдеуге арналған дәрілік заттарды амиодаронмен бірге қабылдайтын пациенттер (олар жүрек ырғағын бәсеңдететін дәрілерді де қабылдағанына қарамастан) брадикардия және жүрек блокадасының симптомдары туралы және олар туындаған кезде дереу медициналық көмекке шұғыл жүгіну қажеттігі туралы хабардар етілуі тиіс.

Эндокриндік бұзылулар.

Амиодарон, әсіресе қалқанша безінің функциясы бұзылған науқастарда гипотиреоидизмді немесе гипертиреоидизмді тудыруы мүмкін. Терапия басталғанға дейін барлық пациенттерде клиникалық және зертханалық (жоғары сезімтал ТТГ (usTSH) анықтауды қоса алғанда) жай-күй мониторингі орындалуы тиіс. Мониторингті емнің барлық уақыты ішінде 6 айлық аралықпен, сондай-ақ оны тоқтатқаннан кейін бірнеше ай бойы қайталау керек. Егде жастағы пациенттердің жағдайын бақылау өте маңызды. Қалқанша без функциясының бұзылу қаупі жоғары пациенттердің жай-күйіне мезгіл-мезгіл тұрақты  мониторинг жасау керек. Тиреоидтық функцияның бұзылуына күдік туған кезде  usTSH анықтауды жүргізген жөн.

Амиодарон құрамында йод бар (200 мг таблеткада – 75 мг йод), сондықтан қалқанша безде радиоактивті йодтың жинақталуына деген тест нәтижелеріне  ықпал етуі мүмкін. Алайда, тиреодин функциясын бағалау тестілері (босT3 және T4, usTSH) өзгеріссіз қалады. Амиодарон левотироксиннің (Т4) трийодтиронинге (Т3) шеткері конверсиясын тежейді және эутиреоидты пациенттерде оқшауланған биохимиялық өзгерістерге әкелуі мүмкін (бос T4  сарысулық деңгейлерін жоғарылатуы,  бұл кезде бос Т3 деңгейі аздап төмендейді немесе өзгеріссіз қалады). Мұндай жағдайларда тиреоидты дисфункцияның клиникалық немесе зертханалық көріністері (usTSH) болмаса, амиодаронмен емдеуді тоқтату талап етілмейді.

Гипотиреоидизм. Науқаста гипотиреоидизмнің дамуына күдіктену керек, егер келесі клиникалық симптомдар туындаса: дене салмағының артуы, суыққа төзімділіктің бұзылуы, дене белсенділігінің азаюы, айқын брадикардия. Диагноз usTSH сарысулық деңгейі жоғарылағанда және ТРГ енгізуге ТТГ жауабы артқанда расталады. Т3 және Т4 деңгейлері төмен болып қалуы мүмкін. Эутиреоидтық жай-күй әдетте амиодаронмен емді тоқтатқаннан кейін 3 айдан соң қайта оралады. Өмірлік көрсетілімдер бойынша амиодаронмен емді жалғастыруға болады, алайда мұндай жағдайда левотироксинді тағайындау қажет. Левотироксиннің дозасы ТТГ деңгейін бақылау арқылы таңдалады.

Гипертиреидизм. Амиодаронмен емдеу кезінде және оны тоқтатқаннан кейін бірнеше ай ішінде гипертиреоидты жай-күйдің дамуы мүмкін. Дәрігер дене салмағын жоғалту, астения, мазасыздық, жүректің жиырылу жиілігінің жоғарылауы, аритмияның, стенокардия ұстамаларының немесе жүрек жеткіліксіздігінің пайда болуы сияқты гипертиореидизмнің симптомдарын анықтауға назар аударуы тиіс. Диагноз usTSH сарысулық деңгейінің төмендеуімен, Т3 деңгейінің жоғарылауымен және ТРГ енгізуге ТТГ жауабының төмендеуімен расталады. Сондай-ақ  реверсивті Т3 (rT3) деңгейінің жоғарылауы байқалуы мүмкін.

Гипертиреоидизм дамыған жағдайда амиодаронмен емдеуді дереу тоқтату керек. Пациенттің жағдайы бірнеше айдан кейін қалпына келеді, дегенмен қалқанша безінің қайтымсыз бұзылуы мүмкін екендігі туралы мәліметтер бар. Клиникалық қалпына келтіру алдында зертханалық тиреоидты тестілерді қалыпқа келтіру жүргізіледі.

Ауыр гипертиреоз дамыған жағдайда емнің басында олардың жоғары дозаларын пайдалана отырып, пациентке антитиреоидті дәрілерді тағайындау талап етілуі мүмкін. Олардың әсері жеткіліксіз болған жағдайда, алғашқы бірнеше аптада қатар жүретін кортикостероидтық ем қосымша тағайындалуы мүмкін (мысалы, 1 мг/кг преднизолон).

Көру тарапынан бұзылулар.

Егер пациентте анық көрмеу немесе көру өткірлігінің азаюы пайда болса, фундус-линзамен тексеруді қоса, дереу толық офтальмологиялық тексеру жүргізу қажет. Ахуалдың мүлде көрмей қалуға дейін үдеуі мүмкін болғандықтан, оптикалық нейропатияның немесе көру жүйкесі невритінің пайда болуы амиодаронды тоқтатуды қажет кетеді. Егер анық көрмеу немесе көру өткірлігінің төмендеуі пайда болмаса, онда офтальмологиялық мониторингтеу жылына бір реттен жиі жүргізбеу керек.

Гепато-билиарлық бұзылулар.

Амиодаронды қолдану циррозды, гепатитті, сарғаюды және бауыр жеткіліксіздігін қоса, бауыр тарапынан әртүрлі бұзылыстарға әкелуі мүмкін. Бауыр функциясының фатальді бұзылуы туралы хабарлар бар, әсіресе амиодаронмен ұзақ емдеген кезде, олар сирек болса да амиодаронмен емді вена ішіне қолдану арқылы бастағаннан кейін туындаған. Пациенттерде бауыр функциясын, әсіресе –трансаминазалар деңгейін, амиодаронмен емді бастағанға дейін және сосын әр 6 ай сайын талдау жасай отырып мониторингтеу ұсынылады. Егер  трансаминазалар деңгейі қалыпты мәндерден  3 және одан көп есе асып кетсе, амиодарон дозасын азайту немес оны қабылдауды толық тоқтату керек.

Амиодаронмен емнің басында трансаминазалар деңгейінің қалыпты деңгейден 1,5-3,0 есеге оқшауланған түрде жоғарылауы мүмкін. Кейінірек, амиодарон дозасын азайтқан кезде (ал кейде өздігінен де) олар қалыпты деңгейіне қайта оралады.

Егер бауыр функциясының жедел бұзылуының оқшауланған жағдайлары болса, олар трансаминазалар деңгейінің жоғарылауымен ғана емес, сонымен қатар сарғаюдың дамуымен бірге жүрсе, амиодарон қабылдауды тоқтату керек.

Амиодарон қабылдау аясында бауыр созылмалы ауруларының дамығаны туралы хабарламалар бар. Аталған патология бауыр функциясының 6 айдан артық уақыт бойы сақталған сәл ғана бұзылуларының өзінде (трансаминазалар деңгейінің  қалыптан  1,5-5,0 есе жоғарылауы) немесе клиникалық симптомдар (гепатомегалия болу мүмкін) пайда болғанда күдік тудыруы тиіс. Бауырдың функционалды сынақтарына жүйелі түрде мониторинг жүргізу ұсынылады. Амиодарон қабылдауды тоқтатқаннан кейін қалыпты емес клиникалық көріністер мен зертханалық сынақтар әдетте регрессияға ұшырайды, алайда өлімге әкелетін өзгерістердің дамуы туралы хабарламалар бар. Гистологиялық деректер бауырдың жалған алкоголь ауруының көрінісін көрсетуі ықтимал, бірақ олар өзгермелі және цирроздың көрінісіне де сәйкес келуі мүмкін.

Алкогольдің ықпалымен амиодаронның жағымсыз әсерінің күшеюі туралы расталған мәліметтер жоқ екеніне қарамастан, пациенттерге амиодаронды қолдану кезеңінде алкогольдік сусындарды шамадан тыс тұтынбауды ұсыну керек.

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар.

Амиодарон шеткері сенсомоторлық нейропатияны және/немесе миопатияны туындатуы мүмкін Бұл жай-күйдің екеуі де ауыр түрде білінуі мүмкін, алайда амиодарон қабылдауды тоқтатқаннан кейін бірнеше айдан соң қалпына келуі байқалады, дегенмен ол толық болмауы мүмкін.

Тыныс алу, кеуде қуысы және көкірек ортасы тарапынан бұзылулар.

Диспноэнің (ентігудің) немесе өнімсіз жөтелдің пайда болуы амиодаронның пульмоуытты әсерінің дамуын білдіруі мүмкін (гипериммундық пневмонит, алвеолярлық /интерстициальді пневмонит немесе фиброз, плеврит, пневмонитке айналатын облитерациялаушы бронхиолит). Аталған жай-күйлер ентігумен (ол ауыр болуы және пациенттің ағымдағы  кардиальді статусына сәйкес келмеуі мүмкін), өнімсіз жөтелмен, жалпы жай-күйдің нашарлауымен (әлсіздік, тәбеттің жоғалуы, қызба) білінуі мүмкін. Бұл жай-күй біртіндеп дамиды, алайда,  жағдайдың нашарлауы жылдам үдеуі де мүмкін. Көптеген  жағдайлар ұзақ емдеуден кейін ғана дамығаны хабарланса да, амиодаронды қабылдауды бастағаннан кейін көп ұзамай осы жай-күйдің даму ықтималдығы аз.

Амиодаронмен емді бастар алдында пациенттің пульмонологиялық статусын мұқият бағалап, кеуде қуысының ағзаларына рентгенологиялық тексеру жүргізуге шешім қабылдау керек. Егер амиодаронмен ем кезінде пульмоуытты әсердің дамуына күдік туса,  аталған зерттеулерді  қайталап, оларды өкпенің функционалдық сынамаларына баға берумен, өкпенің диффузиялық қабілетін көміртегі монооксиді бойынша бағалау қажеттілігін қоса, өзара байланыстыра орындау керек. Рентгенологиялық зерттеулердің бастапқы мәліметтерін өкпедегі кәдімгі веналық іркіліс жай-күйінен дифференциациялау қажет. Амиодаронмен емді ерте тоқтатқан жағдайда  пульмоуытты әсері кортикостероидтық емді қолдану аясында немесе тіпті онсыз да қайтымды болып табылады. Клиникалық симптоматика көбінесе бірнеше аптадан кейін-ақ басылады, радиологиялық көрініс және  өкпенің функционалдық сынамалары одан әрі баяу қалпына келеді. Алайда, кейбір пациенттердің жай-күйі амиодаронды қабылдауды тоқтатқанына қарамастан үдеуді жалғастыруы мүмкін.

Тері және теріасты шелі тарапынан бұзылулар.

Амиодаронды қолдану кезінде пациенттерге күн сәулесімен шамадан тыс емделуден аулақ болу және  күннен қорғау шаралары мен дәрілерді пайдалану қажеттігін ескерту керек, өйткені пациенттердің ультракүлгіннің әсеріне сезімталдығы  жоғарылайды және оны қолданудан кейін бірнеше ай бойы сақталуы мүмкін. Көп жағдайларда симптомдар ашытып күйдірумен, эритемамен және инсоляцияға ұшыраған тері бөліктерінің күнге күюімен шектеледі, алайда, күлдіреуіктердің түзілуімен ауыр фотоуытты реакциялар да болуы мүмкін.

Ауыр буллезді реакциялар.

Амиодаронды қолдануда өмірге қауіп төндіретін немесе тіпті фатальді тері реакциялары Стивенс-Джонсон синдромын, уытты эпидермалық некролизді (Лайелл синдромы) қамтиды. Егер пациентте мұндай реакциялар пайда болса, амиодарон қабылдауды дереу тоқтату керек.

Дәрілермен өзара әрекеттесуі.

Амиодаронды β-адреноблокаторлармен, автоматизмнің (айқын брадикардия) және өткізгіштіктің бұзылу қаупіне орай баяу кальций өзекшелерінің блокаторларымен (верапамил, дилтиазем); іш жүргізетін, ішектің перистальтикасын стимуляциялайтын дәрілермен біріктірмеу керек –гипокалиемияның аясында «пируэт» типтес қарыншалық тахикардияның даму қаупі бар.  

Амиодарон бірге қолданған кезде қан плазмасындағы флекаинид концентрациясын арттырады. Осыны ескеру және пациенттің жай-күйіне мұқият мониторинг жасай отырып, флекаинид дозасын азайту керек.

Жүктілік және лактация.

Жүктілік және лактация кезеңінде тек басқа аритмияға қарсы ем тиімсіз болғанда ырғақ бұзылуы өмірге қауіпті болған кезде ғана  қолданылуы мүмкін (шаранада қалқанша бездің дисфункциясын туындатады). Балаларда қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.

Емдеу кезеңінде көлік құралдарын басқару және жоғары зейін қоюды және психомоторлы реакциялардың шапшаңдығын арттыруды қажет ететін қауіптілігі зор қызмет түрлерімен айналысуды тоқтата тұрған жөн.

Қолдану бойынша ұсынымдар

Дозалау режимі

Ересек пациенттер. Терапия үшін ең аз тиімді дозаны қолдану керек. Барлық жағдайларда пациенттің жағдайын оның емделуге жауабына және өзін сезінуіне қарай жекелей бағалау керек. Әдетте, терапияның келесі режимдерін сақтау керек.

Бастапқы емдеу.

Әдеттегі дозалау режимі емнің алғашқы аптасы бойы күніне 3 рет 200 мг-ден (1 таблетка). Келесі аптада доза күніне 2 рет 200 мг дейін азайтылуы тиіс.

Кейбір жағдайларда тіндердің амиодаронға қанығуына қол жеткізу үшін емнің басында жоғарырақ дозасы (тәулігіне 4 немесе 5 таблетка) қолданылуы мүмкін, бірақ тек қана қысқа уақыт ішінде және электрокардиографиялық бақылаумен.

Демеуші ем

Жекелей жауабына сәйкес, ең төмен тиімді дозасын анықтау керек, ол тәулігіне ½ таблеткадан (күнара 1 таблеткадан) тәулігіне 1 таблеткаға дейінгі шекте болуы мүмкін. Жоғарырақ доза (2 таблетка – 400 мг/тәулік) өте сирек қажет болуы мүмкін. Аритмияны бақылауға мүмкіндік беретін ең төменгі демеуші дозаны титрлеу үшін 100 мг (жарты таблетка) қадамды пайдалану керек. Пациент үшін таңдап алынған демеуші дозаны, әсіресе ол тәулігіне 200 мг-ден асса, мезгіл-мезгіл қайта қарау керек.

Амиодаронның жоғары демеуші дозаларын пайдалану препараттың жоғары деңгейлерімен және оның тіндердегі метаболиттерімен байланысты жағымсыз әсерлердің себебі болуы мүмкін. Амиодарон ақуыздармен елеулі дәрежеде байланысады және оның орташа жартылай элиминация кезеңі 50 күнді құрайды (20-дан 100 күнге дейін ауытқиды). Сондықтан дозалау режимін әрбір өзгерту алдында пациенттің организмінде тіндердің амиодаронмен қанығуына байланысты жаңа тепе-теңдік күйі пайда болу үшін жеткілікті дәрежеде ұзақ уақыт өтуі тиіс. Өлімге әкелуі ықтимал аритмиялары бар пациенттерде амиодаронның ұзақ жартылай элиминация кезеңі қолайлы қорғаныс факторы болып табылады, өйткені препараттың кезекті дозасын қабылдауды кездейсоқ өткізіп алған кезде оның тіндердегі концентрациясының күрт төмендеуіне әкелмейді. Пациенттің жай-күйін мезгіл-мезгіл бақылай отырып және амиодаронның тіндердегі шектен тыс жинақталу белгілері пайда болғанда – препараттың дозасын тиісінше азайта отырып, амиодаронның ұзақ жартылай шығарылу кезеңін ең төменгі демеуші дозаны таңдаған кезде де ескеру керек.

Дозаны азайту және қабылдауды тоқтату.

Амиодаронның жағымсыз әсерлері баяу, оның тіндердегі концентрациясының төмендеуіне қарай жоғалады. Сондықтан, амиодарон қабылдауды тоқтатқаннан кейін оның тіндердегі қалдық концентрациялары пациенттің организміне тағы бір ай бойы фармакологиялық әсер көрсетеді. Дегенмен, осы кезеңнің өзінде амиодарон қабылдауды тоқтатқан кезде аритмияның қайта оралуы немесе өршуі мүмкін.

Орташа бір реттік емдік доза – 200 мг, орташа емдік тәуліктік доза – 400 мг, ең жоғары бір реттік доза – 400 мг, ең жоғары тәуліктік доза– 1200 мг.

Балалар. Амиодаронды балаларда қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.

Егде жастағы және қарт пациенттер. Пациенттердің бұл тобында, ересек жастағы адамдардағы сияқты, амиодаронның  ең төменгі тиімді дозаларын пайдалану керек. Пациенттердің бұл тобында дозалаудың төменірек режимдерін пайдалануға немесе оның  брадикардияның дамуына немесе амиодарон аясында өткізгіштіктің бұзылуына көбірек сезімталдығына қатысты мәліметтер жоқ. Дегенмен, пациенттердің бұл тобында тиреоидтік функцияны едәуір мұқият бақылау керек.

Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажет шаралар

Симптомдары: брадикардия, атриовентрикулярлы блокада, артериялық қысымның төмендеуі, "пируэт" типті пароксизмальді тахикардия, осыған дейін болған СЖЖ күшеюі, бауыр функциясының бұзылуы, жүректің тоқтап қалуы.

Емі: белсендірілген көмір тағайындау, асқазанды шаю,  колестирамин тағайындау; брадикардияда – бета-адреностимуляторлар немесе кардиостимуляторды орнату; "пируэт" типті тахикардияда – магний тұзын в/і енгізу, кардиостимуляция. Кардиомониторинг 1 ай бойы. Гемодиализ тиімсіз.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне кеңес алуға жүгіну ұсынылады

Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар

Препаратты қабылдаудың жағымсыз салдары мынадай жиілікпен білінуі мүмкін: өте жиі (> 1/10), жиі (> 1/100, < 1/10), жиі емес (> 1/1.000, < 1/100), сирек

(>1/10.000, <1000) және өте сирек (< 1/10. 000, соның ішінде жеке хабарламалар).

Өте жиі:

- жүрек айнуы, құсу, дәм сезудің бәсеңдеуі немесе жоғалуы, эпигастрий аймағында ауырлықты сезіну;

- «бауыр» трансаминазалары (қалыптан 1,5 - 3 есе жоғары) белсенділігінің оқшауланған жоғарылауы;

- мөлдір қабықтағы микрошөгінді, ол ересектерде әрдайым болады, және әдетте қарашық асты аумағында жайылады, ол емді жалғастыруға қарсы көрсетілім болып табылмайды. Өте сирек жағдайда түрлі-түсті және көз шағылыстыратын жарықты қабылдаумен немесе көздің бұлыңғырлануымен қатар жүруі мүмкін. Липидтер кешенімен түзілген мөлдір қабықтағы микрошөгінді емдеу біткеннен кейін әрдайым жоғалады;  

- фотосенсибилизация. Пациенттерге емделу кезінде күн сәулесінің тікелей әсер етуінен (және жалпы УК-сәулеленуінен) аулақ болу ұсынылады;

Жиі:

- орташа брадикардия (дозаға тәуелді);

- «бауыр» трансаминазалары белсенділігінің жоғарылауы  және/немесе сарғаюмен жедел уытты гепатит, бауыр жеткіліксіздігінің дамуын, оның ішінде өліммен аяқталатынын қоса;

- интерстициальді немесе альвеолярлық пневмонит, пневмониямен оның ішінде өліммен аяқталатын облитерациялайтын бронхиолит, плеврит, өкпе фиброзы;

- ұзақ қолданған кезде гипотиреоз дамуы мүмкін, гипертиреоз (өліммен аяқталатын, препаратты тоқтату талап етіледі);

- іш қату;

- терінің сұрғыштау немесе көгілдірлеу пигментациясы (ұзақ қолданған кезде; препаратты қабылдауды тоқтатқаннан кейін 10-14 күн ішінде ақырын қайтады);

- экзема;

- тремор және басқа экстрапирамидалы симптомдар, ұйқының бұзылуы, оның ішінде «қорқынышты» түстер.

Жиі емес:

- әртүрлі дәрежедегі  SA және AV блокадасы, проаритмогендік әсер (бар аритмияның  күшеюі немесе жаңадан пайда болуы, оның ішінде жүректің тоқтап қалуымен);

- өткізгіштіктің бұзылуы (әртүрлі дәрежедегі синоаурикулярлық блокада);

- ауыздың құрғауы;

- шеткері нейропатия (сенсорлы, моторлы, аралас) және/немесе миопатия.

Өте сирек:

- айқын брадикардия, синусты түйіннің тоқтап қалуы (синусты түйіннің дисфункциясы бар пациенттерде  және егде жастағы пациенттерде);

- нейропатия немесе соқырлыққа дейін үдейтін көру жүйкесінің невриті;

- созылмалы бауыр жеткіліксіздігі (жалған алкогольді гепатит, цирроз), оның ішінде өліммен аяқталатын;

- тыныс алу жеткіліксіздігі бар пациенттерде бронх түйілуі (әсіресе бронх демікпесі бар пациенттерде), жедел респираторлық синдром, оның ішінде өліммен аяқталатын;

- өкпеден қан кету;

- көру жүйкесінің невриті / көру нейропатиясы;

- АДГ CHCAD/RSIADH адекватты емес секрециясы синдромы (гипонатриемия);

- мишық атаксиясы, қатерсіз бассүйекішілік гипертензия (мидың жалған ісігі), бас ауыруы, вертиго;

- эритема (бір мезгілде сәулемен емдегенде), тері бөртпесі, эксфолиативті дерматит (препаратты қабылдаумен байланысы анықталмаған), алопеция;

- васкулит;

- эпидидимит және орхит;

- потенцияның бұзылуы (препаратты қабылдаумен байланысы анықталмаған);

- ұзақ уақыт қабылдаған кезде тромбоцитопения,  гемолиздік және  апластикалық анемия;

- креатининнің орташа жоғарылауымен бүйрек жеткіліксіздігі.

Жиілігі белгісіз:

- тәбеттің төмендеуі;

- жегі тәрізді синдром;

- пируэт типтес аритмия (torsades de pointes);

- панкреатит немесе жедел панкреатит;

- паркинсонизм;

- паросмия;

- сананың бұзылуы және делирий;

- есекжем;

- уытты эпидермальді некролизді, Стивенс-Джонсон синдромын қоса , ықтимал өлімге әкелетін ауыр тері реакциялары;

- буллезді дерматиттер және эозинофилиямен және жүйелік көріністермен дәрілік гипериммунды реакциялар;

- сүйек кемігі гранулемасының жағдайлары;

- ангионевроздық ісіну жағдайлары;

- шокпен қоса, анафилаксиялық және анафилактоидты реакциялар.

Жағымсыз дәрілік реакциялар туындаған кезде медицина қызметкеріне, фармацевтика қызметкеріне немесе дәрілік препараттардың тиімсіздігі туралы хабарламаларды қоса алғанда, дәрілік препараттарға жағымсыз реакциялар (әсерлер) бойынша тікелей ақпараттық дерекқорға жүгіну керек

Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі Медициналық және фармацевтикалық бақылау комитеті «Дәрілік заттар мен медициналық бұйымдарды сараптау ұлттық орталығы» ШЖҚ РМК

http://www.ndda.kz

Қосымша мәліметтер

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында:

белсенді зат – 200 мг амиодарон гидрохлориді;

қосымша заттар: лактоза моногидраты – 160 мг, картоп крахмалы, повидон, кальций стеараты.

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Ақ немесе ақ дерлік түсті, жалпақ цилиндр пішінді, ойығы мен сызығы бар   таблеткалар.

Шығарылу түрі және қаптамасы

10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден немесе дәрілік заттарды қаптауға және алюминий фольга негізіндегі икемді қаптамаға немесе алюминий фольга немесе біріктірілген материалға арналған пластификацияланбаған ПВХ үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.

3 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Дәріханалардан босату шарттары

Рецепт арқылы

Өндіруші туралы мәліметтер

«Борисов медициналық препараттар зауыты» ашық акционерлік қоғамы («БМПЗ» ААҚ), Беларусь Республикасы, Минск облысы, Борисов қ., Чапаев к-сі 64, тел/факс +375(177)734043, market@borimed.com.

Тіркеу куәлігінің ұстаушысы

«Борисов медициналық препараттар зауыты» ашық акционерлік қоғамы («БМПЗ» ААҚ), Беларусь Республикасы. Борисов қ., Чапаев к-сі, 64, тел/факс +375(177)734043, market@borimed.com

Қазақстан Республикасы аумағында тұтынушылардан дәрілік заттар сапасына қатысты шағымдар (ұсыныстар) қабылдайтын және дәрілік заттың тіркеуден кейінгі қауіпсіздігін қадағалауға жауапты ұйымның атауы, мекенжайы және байланыс деректері (телефон, факс, электронды пошта)

Қазақстан Республикасы, 050026. Алматы қ., Нұрмақов к-сі 26/195, 39 пәтер, "МедФарм" ЖК, тел / факс: +7 (727) 2911 198, тел.: +7 777 7040709, +7 777 2306494; Е-mail: pvqa-bzmp-kz@mail.ru